Gister weer lekker naar yoga. Soft vinyasa om precies te zijn. Nou soft was het voor mij als beginneling niet, maar gelukkig schroom ik niet om te doen wat mijn lichaam aan kan. De 'juf' was ook zo lief om even een bolster op de goeie plek neer te leggen zodat ik niet helemaal het gevoel had dat m'n been van m'n lichaam gescheiden werd.
Na de zoveelste downfacing dog in de flow gedaan te hebben, flowden we door naar een liggende houding (lees: ik stortte ter aarde) en ze zei, ga met je adem naar de plek in je lichaam die
aandacht vraagt. Het thema was heupen deze les, dus daar was de aandacht ook wel nodig.
'ga maar eens kijken wat daar zit'. 'Nou, een hele hoop ellende' zei mijn innerlijke stem gelijk (Die dus blijkbaar ook een sterk gevoel voor drama heeft.)
Het klopt ook wel hoor in zekere mate dat er bij mij nog onderbewuste ellende opgeslagen zit. Net zoals bij vele mensen die ik tref in mijn praktijk : in de grote gewrichten worden namelijk oude
emoties en 'rotzooi' opgeslagen.
En dat heb ik geweten. Ik heb me d'r toch een partij tranen uit ge-asana't. Pff wat een ontlading.
En het thema was wederom dat ik niet meer vanuit een behoefte om lief gevonden te worden in dienst sta voor een ander, maar dat ik nu vanuit mijn pure liefde mensen ondersteun in mijn leven. ❤️
Het was gister verder een enerverende dag kan ik je vertellen. En dat het deze week nog wel even wat vaker kan gebeuren, waarschuwde de yoga lerares ons al voor.
Wat ik zo mooi vind aan dit alles, is dat lichaamswerk zo belangrijk is om dingen los te laten. En dat is ook de reden dat ik het wel de moeite waard vond om mij even kwetsbaar op te stellen
hierover.
Er hoeft niet altijd eindeloos over gepraat en geanalyseerd te worden. 'Dit is oude rotzooi, dit dient je niet meer en dit moet er Nu uit.' . Zo mooi. 🙏🏻
Zo werkt het met yoga, met massage én met Reiki.
Ik kan weer verder.
Zonder regen geen🌈
❤️✨
